خلاصه کتاب: من بیست و یک سال داشتم که فالگیر آینده مرا خواند: بعنوان تنبیه برای جنایات شما فقط یک زن را دوست خواهید داشت... اما او هرگز شما را دوست نخواهد داشت. من حتی یک کلمه از آن ها را باور نمی‌کردم. تا اینکه تقریباً ۱۰ سال بعد “سوفیارومانو” رو دیدم. دو سال از تنهایی تلخ گذشته. زنی که دوستش دارم حالا زنی هست که ازش متنفرم… من هر شب خودم رو غرق در زنان زیبا میکنم. و به خودم میگم که بخت و اقبال چیزی جز کلاه برداری نیست. ولی بعدش مادرش ازم خواست باهاش ازدواج کنم. من گفتم باشه. حالا اون زن تا ابد مال منه…

خلاصه کتاب: برای تمام نجات یافتگان کسانی که زخمی عمیق بر جسم و روحشان حک شده. کسانی که با شرورترین انسان ها رو به رو شدند، کسانی که با ترسناکترین سرنوشت ها جنگیدند و هنوز در عرصه‌ی زندگی استوار ایستاده‌اند. کلبه ای فرسوده. سحرگاهی سرد. و قصه‌ای که به پایان رسیده بود. اما اون قصه رو اونقدر بلند تعریف نکرده بودن تا به گوش کسی که می‌تونست کمکی بکنه برسه. مرد در کنار درخت ایستاده بود، درختی که در دو هفته‌ی گذشته از اون برای تحت نظر گرفتن خونه استفاده کرده بود. خونه‌ای تنها و دور افتاده‌ای که مزارع و مِه احاطه‌ش کرده بود و خودش به تنهایی وهم آور و ترسناک بود. جنگل پشت سرش، رودخونه چند متر جلوتر و نزدیکترین جاده کیلومترها ازش دور بود. اون خونه واقعا خونه‌ی کابوس ها بود.

خلاصه کتاب: ماتئو من برای این کار وقت ندارم. افرادم یه جاسوس رو توی کارخونه کشتی سازی متروکه قدیمی دستگیر کردن و الان باید با اون مقابله کنم وگرنه خطر ازدست دادن این اتحاد رو دارم. معلوم شد جاسوس مرد نیست، زنه. زنی دوست داشتنی که ادعا میکنه فقط برای اکانت کتابخونه مجازیش عکس می گرفته. هر چی که هست به سختی می‌تونم حرف‌هاش رو باور کنم… دارلین فقط داشتم عکس می‌گرفتم! قسم می‌خورم که اصلا هیچ چیز دیگه ای درباره اون کشتی‌سازی رها شده وحشتناک نمیدونستم گنگسترهای تبهکاری منو ربودن و حتی اجازه نمیدن که قبل از کشیدن کیسه نایلونی روی سرم و هل دادن من توی ماشین، از خودم دفاع کنم.

• جدید ها
• تگ ها